We stonden midden in hartje Athene, Katharine en ik. Samen met een team vrijwilligers bezochten we de vrouwen in de bordelen. Nea Zoe (nieuw leven) doet dit al meer dan 14 jaar.
De buurt is achteraf, oud, verslonsd en onderhoud is ver te zoeken. Seks is in deze straat te koop, en mannen lopen er bij bosjes rond: oud, jong, Griek en buitenlander. Bordeel in, bordeel uit, om te kijken of er iets van hun gading bij is… Het blijft een naar, onwezenlijk gevoel als ik er naar kijk.
Katharine stond plotseling stil, keek naar een van de compleet vervallen panden en zei: “Prachtig, wat mooi”. Totaal verbaasd volgde ik haar ogen maar zag niets moois, alleen een oud, verlaten huis. “Wat zie je dan?” vroeg ik haar.
“Kijk, zie je die plekken waar de verf aan het afbladderen is? Moet je die schitterende figuren zien die op de muur eronder ontstaan. En die luiken dan, die worden toch tegenwoordig niet meer zo gemaakt! Dat is nog van echt hout! En heb je wel door, dat boven de ramen ornamenten hebben gezeten, kijk, je kunt hun vorm nog zien”.
Ik was totaal verbijsterd, dit had ik allemaal niet gezien, zij wel. Ze is dan ook een artiest, en kijkt duidelijk met andere ogen…
En opeens trof het me: dit is nou precies hoe Jezus naar ons en de vrouwen uit de straat kijkt! Hij weet, hoe we er origineel uit zagen, Hij heeft ons immers gemaakt. En door allerlei zaken zijn we in verval geraakt. Maar Hij, Jezus, ziet door alle gebrokenheid heen, de schoonheid die Hij zelf in de schepping heeft gelegd. Wat een prachtig symbool, want Hij is dan ook degene, die herstel voor ogen heeft en verandering kan brengen.
Een dankgebed borrelt vanzelf in me naar boven: Dank U wel Vader, dat U mij, deze vrouwen, maar ook de mannen wilt “terug-transformeren” naar Uw beeld en gelijkenis!